And, in
1912, the paperboy shouted: “Titanic collides against Structural Failure!!!!!!!”
Como en inglés queda un poco a lo Monty Python, mejor uso el
Castellano, Castellano de Castilla, y de Castilla la Vieja, metiendo alguna
palabra desfasada para mejor comprensión de vuestras mercedes, a quienes
dedicaré el cuasi final del mío relato.
Es que de ideas desfasadas va esto, como aquella frase que,
a la menor mal dada, decimos los gallegos: Eche o que hai!! Vamos, que las
cosas pasan porque sí. Si una empresa va a la quiebra, es la crisis; si un
barco se hunde, será por mala suerte, y si un tren descarrila pues mala suerte
también. Menos “o pedreiro” que ese “móvecho o veciño”, todo pasa por la mala
suerte. Es que siendo tan culpable la mala suerte, cualquier día se ve
imputada. Estaría bien que la metiesen entre rejas y, semana tras semana , nos
tocase el Euromillón.
Los pensamientos científico o artístico (dos maneras de
abordar lo mismo), hace siglos ya, nos dejaron claro que si no somos
conformistas, podemos buscar y hallar respuestas. Curar enfermedades incurables
y prevenir catástrofes, que no tenemos por qué sufrir por afición. Indagando se
llega a tratar de explicar el funcionamiento de agujeros negros y nebulosas, a
poner a un tío en la Luna, o a desplazarnos de un lado al otro del planeta en
cuestión de horas. Precisamente los hermanos Wright hace más de cien años
tardaron uno en construir su primer avión “más pesado que el aire”… pero en el
siglo XXI se necesitaron 11 para determinar que la catástrofe del Prestige
PROBABLEMENTE se debió a un FALLO ESTRUCTURAL, a una AVERÍA EXTRAORDINARIA… ¿Es
estructural o extraordinario?? Porque si tiene fallo estructural lo más
ordinario es que “casque” cada dos por tres. Y en cuanto hizo aparición la
desalmada avería hubo que improvisar una solución que, sea acertada o no,
repito, hubo que improvisar. Sin ningún tipo de protocolo para tal azaroso
inconveniente. Cosa normal pues quién iba a pensar que en Galicia pudiese pasar
esto, haberse visto en problemas un petrolero aquí, lo nunca visto. 11 años
para NO DECIR NADA, para no saber nada. Para culpar títeres. Para volatilizar
empresas y presuntos. Es lo que tiene este gobierno (o como sería otro made in
Spain), y por ende la justicia, que nunca saben nada… y dicen que no se puede
saber, de la misma forma que nuestros antepasados decían que tampoco se podía
saber por qué llovía más allá de caprichos divinos. Creo que en el PP odian el
Meteosat… ¿Se lo cargarán por impertinente?
Y hablando de cosas desfasadas ¿qué opinan de la
Constitución? Esa que nos da a los descontentos ciudadanos herramientas de protesta
tan eficaces como MANIFESTACIONES o HUELGAS, lo no va más, la última tendencia
de la moderna Revolución Soviética. Vas tan tranquilo y de repente te ves
envuelto en banderas y pancartas de otros partidos políticos, portavoces que no
te representan, y cantan himnos que no tienen sentido en un mundo tan
diferente. Si nace un Nunca Máis o un 15M es cuestión de horas que se apunten a
la fiesta los partidos rivales del gobierno, pervirtiéndolo, haciéndolas suyas,
dando oportunidades para criticarlas, ¡¡¡Dejadnos
en paz!!! Esa misma Constitución que se crearon a medida los salientes de
la Dictadura (¿salientes?) con algún que otro rojo para disimular, y crear un
bonito tinglado a gusto, blindados e impunes, con una previsión ejemplar, aquí
sí, para que nadie se lo pudiese clausurar.
Hablemos un segundo de economía porque, por aquí, solo se
ven dos modelos ideológicos aunque cueste ponerles nombre: el voraz capitalismo
neoclásico o el comunismo, parido por un tío brillante pero ya fuera de
contexto. Véase contexto como siglo XXI. El PSOE es eso que nadie sabe qué
defiende, andan por ahí y tal, de vez en cuando parece que quieren hablar…
criaturas. Y mira que hay teorías económicas modernas, ya no ideologías, ¡ciencia!
Unas que hablan de la economía del bien común, entre otras, todas que nos suenan
a muy cool, la hostia en verso, pero claro, como no es blanco o negro nos
cuesta entenderlo por estas latitudes. Estos economistas locos… ¡Científicos!..
Como es sabido por todos, la economía no es una ciencia, es ¡¡un color!! Unos
se visten de rojo, otros de azul, pero los que saben algo del cotarro se
manejan mejor en el verde.
¿Saben por qué funciona el dinero que tienen en la cartera?
Porque es fiduciario, es decir, tiene valor porque la comunidad tiene fe en él.
Si el dinero de su bolsillo dejase de tener la confianza de los usuarios, no
valdría nada, es solo papel y tendría el valor del papel empleado. La política
es igual. La población de un estado cede el poder a unas determinadas personas
para que dirijan las actuaciones a seguir. Con la justicia ídem, los ciudadanos
confían en unos profesionales para que determinen la legalidad o no de
determinados hechos . TODO ESTE SISTEMA ACTUAL SE BASA EN LA CONFIANZA,
incluyo, cómo no, los mercados y conceptos como la deuda de los países, prima
de riesgo, etc, etc. Está tremendamente claro, por tanto, que la primera
obligación de un político es mantener esa confianza porque de la otra manera el
sistema estaría viciado y las cosas no podrían funcionar de forma correcta y, si
por cualquier motivo, no existe esa premisa para con la mayoría de la población,
(http://blogs.elpais.com/metroscopia/2013/01/cientificos-y-politicos-los-polos-extremos-de-la-confianza-ciudadana.html),
deben tener la responsabilidad de
ABANDONAR todos y cada uno de los políticos de cualquier partido, imputados o
no, inclusive los honestos. Abandonar su puesto PAGADO CON DINERO PÚBLICO. Hay
tantos metidos en temas “turbios” que ya no hay quien distinga “buenos o malos”,
todos cómplices. Dirán, erguidos, que la gente confió en ellos en las
elecciones, esas donde la primera fuerza política fue la abstención, gran
número de nulos, blancos, sin alternativas reales: (http://cdn.20minutos.es/img2/recortes/2011/05/23/20722-466-550.jpg)
Digámosles, a ver qué pasa, que hagan un referéndum, esa palabra en latín
prohibida por “moderna”, a la hoguera con ella.
NO SOMOS TONTOS, EXIGIMOS:
-CUMPLAN LA PRIMERA OBLIGACIÓN DE TODO POLÍTICO: MANTENER LA
CONFIANZA SOBRE EL SISTEMA. ABANDONEN TODOS Y CADA UNO, SEAN DEL PARTIDO QUE SEAN,
EL PARLAMENTO Y EL SENADO COMO MUESTRA DE BUENA FE Y QUE ENTREN NUEVOS CARGOS LIMPIOS
A LA IMAGEN PÚBLICA.
-EXIJAN A LOS QUE ENTRAN LA MODIFICACIÓN DE LA CONSTITUCIÓN
Y, QUE ESTA VEZ POR FIN, SE HAGA A MEDIDA DE LAS 50 MILLONES DE ALMAS POR LAS
QUE TENDRÁ QUE VELAR.
Como nota de estilo: recomendaría que dejasen de llevar
autobuses de señoras y señores a votar, con consignas apocalípticas del fin de
las pensiones y otras. O, cuando menos después, nos dejen esos autobuses a los
jóvenes, pagamos el peaje tranquilos, para ir saliendo del país. El país de los
viejos que se creen seguros y de los nuevos en busca y captura. Que seguirá
secándose al Sol de los alemanes. Con olor a ajo, naftalina y a rancio.
Apuntalando el pasado y temiendo al futuro.
Al final me dejo arrastrar por lo íntimo
Algún día, na Galiza, o mar nos ía quitar todo o que nos dá,
alén das viúvas dos mariñeiros e os días de chapapote, para afundirnos na
incompencia de quen o medo nos mete; porque nos declaramos “inorantes” e nin
Rosalía nin Pondal comporían inconformismo na nosa mente. Ben sabido é que nacimos
para sufrir, como sofre o amante que, recreado na melancolía e o derrotismo,
relaxou a carreira tratando de alcanza-lo tren, e perdeu a súa namorada entre
rechouchío e avance de ferros vellos, namentres lle esvaraba a man da varanda de
subida, e tornándose poeta, culpou ás meigas; esas zorras que perden o tempo só
contigo. A única meiga es ti Galiza, que non sei por que te quero.
Que non entendo por que non podo deixar de facelo. E sáeme, nun murmurio, un burleiro «eche o
que hai». Vai ser que os galegos temos algo de poetas.